Yazar, çevresinde vuku bulan olaylara duyarsız kalamadığı gibi kendi iç aleminin sesine karşı da kulak kesilmeyi bilen kişidir. Sadece birkaçına değinmek gerekirse: Konu dağılacak ama kıymetli okurlarım toparlayacaklardır.                 Anestezi uzmanı Dr Hanımın yoğun bakımda muayene ettiği hastayı rahmetli babasına benzetip gözleri dolu dolu olması ve babasına olan özlemini derin bir of çekerek ifade etmesi karşısında ‘İYİ Kİ İNSANIZ’ hocam dedim.                 Boşanmaları üzerinden tam beş yıl geçmiş bir danışanım karşımda. İlk eşinden 5 yaşında bir kız çocuğu ve yeniden bir evlilik yapmayı düşündüğü beyefendi ile beraber gelmişler seansa. Kız çocuğu ve üvey baba faktörü karşısında kadının çözüm bulma çabası. Hocam Ahmet Bey çocukları çok sever derken göz teması kurma derdinde sevdiği adamla. ’BENİM KIZIMI DA SEV’ kızımı geride bırakarak ileri gidemem diyen bir annenin sessiz çığlığı karşısında ‘İYİ Kİ İNSANIZ’ Merve Hanım dedim.                 Sabahın seherinde iş yetiştirme derdinde olan kalabalık insan grupları caddeyi doldurmakta. Bir gencin kırmızı ışıkta karşıdan karşıya geçmeye çalışan ihtiyarın karşıya geçmesine yardım etmesi, bir grup yardım sever de ihtiyaç sahiplerine ulaştırmak için ramazan kolilerini kamyonete yükleme telaşında olması, okul yolunda yaralı bir kediyi sıcacık kollarına alıp veterinerin yolunu tutan yakışıklı genç, Kurumuş ekmekleri çöpe atmayıp değerlendirmeye çalışan taze gelin, yorgun görünüyorsun biraz istirahat et çocuklara ben bakarım diyerek eşine kıymet veren adam. ’İYİ Kİ İNSANIZ’ Kendi iç alemim dedim.                 Minarelerden beş vakit yankılanan ezan sesi, iftar ve sahur telaşı, mukabeleler ve hatimler. Aminler aminler aminler.                 Sözün özü: Güzel gören güzel düşünür. Güzel düşünen hayatından lezzet alır. İYİ Kİ İNSANIZ.