Zaman hızla akıp gitmekte.İnsan canlısının doğumundan ölümüne kadar geçen süre boyunca fizyolojik ve psikolojik bir değişime şahit olmaktayız.Ancak herhangi bir şeyin normlara uygun veya normal olması ,’’doğal’’ veya ‘’sağlıklı’’olduğu anlamına gelmez.        Yanlış olan,çocuk sahibi olmaya karar verdiğimiz anda doğacak olan çocuğumuz annesi babası olacağımızın yanında onun iyi bir dostu,sırdaşı ve arkadaşı olacağımız iddiasına atıfta bulunmamızdır.Çünkü ebeveynler olarak bizler ne yaparsak yapalım çocuklarımız yaşam periyotları içersinde akran yönelimi davranışı sergileyeceklerdir.        Tabiat boşluğu kabul etmez.Akran yöneliminn hiç bir yanı normal ve sağlıklı değildir.Akran yönelimi dışından bakıldığında doğalmış gibi görünmesinin ve fark edilmemesinin nedeni sezgilerimizin körelmesi ve kendimizinde tıpkı çocuklarımız gibi farkında olmadan akranlarımıza yönelmiş olmamızdır.         Genç bir yetişkinden kendisini tanımlaması istendiğinde genellikle ebeveynlerinden ziyade diğer çocukların ve üyesi oldukları diğer akran gruplarının değerleri ve beklentilerine atıfta bulunurlar.Dahil oldukları grupların tuttuğu takımı tutar,konuşma tarzlarını ve giyim kuşamlarını onlara benzetirler.Halen varmıdır bilmiyorum ama yüzü gözü piercing nedeni ile delik deşik olmuş ,abartılı makyaj ve simsiyah fön görmekten pırasaya dönmüş saçlarıyla düşük bel kot pantolon giyen ve ağızlarında galiz küfürler bulunan apartman merdivenlerinde oturmuş bir grup vardı;Ki bu akran yönelimi için bariz bir örnektir.         Çocuk\ergen intiharlarının da akran dışlaması ve zorbalık olayları nedeniyle tetiklendiğini gösteren çok sayıda raporun varlığı kendi deneyimlediğim bir vakayı da ortaya koyma nedenimdir.        16 yaşında genç bir kız çocuğu ;Annesi ile tartıştığını ve çok üzgün olduğunu lise whatsapp grubunda paylaştığı zaman platonik aşkının sen daha ölmedin mi ? şeklindeki ifadesini ciddiye alıp babasına bir fincan Türk kahvesi yaptıktan ve çocuğa ‘’sana bunu ispat edeceğim’’diyen whatsapp mesajını atarak evlerinin balkonundan kendini sert zemine bırakması sonrasında uzun dönem yoğun bakımda kalması ,uzunca bir süre görme kusuru yaşayarak ailesinin bakım ve desteğine ihtiyaç duyması,aylarca fizik tedavi kliniğinde tedaviye almamız akran yöneliminin dikkate alınmasını gerekli kılmaktadır.       Sonuç olarak ebeveynler olarak çocuklarımızdan uzaklaşır sosyal medya hesaplarında kaybolur ,ailemize duyarlı olmamız gerekirken ilgi alakamızı evimizin dışına yöneltirsek çocuklarımız ailede bulamadıkları ilgi alaka ve güveni farklı mecralarda arayacaklardır.        İyi birer ebeveyn olup rollerimizin hakkını verirsek çocuklarımızı akran zorbalığından uzak tutabiliriz.        Ha unutmadan ,Abartmayın! Çocuklarımızın anne babasıyız onların sahibi değiliz.Sahibimiz Allahtır.           Efendim Surç-i lisan ettiysek affola...Hayatta ,Ayakta ve Sağlıkla kalmanız dileğiyle.